De huwelijksrelatie – Liturgie van de liefde (vervolg hoofdstuk 4)

Sommige echtgenoten ervaren een ongemak ten opzichte van hun lichaam. De lichamen die rondom ons als mooi voorgesteld worden, zijn meestal die van atleten of topmodellen. De dictatuur van de media doet ons geloven dat enkel die lichamen seksueel aantrekkelijk zijn. Men kan beschaamd zijn over een lichaam dat niet meer van de jongste is, of  dat gemerkt is door enkele zwangerschappen, of door ziekten en mogelijks zijn er delen die minder mooi zijn, maar het is essentieel  om onze partner de bevestiging te geven dat hij naar onze smaak “in orde” is. Misplaatste opmerkingen op dit vlak, zelfs met humor gezegd, kunnen zeer negatieve gevolgen hebben. Wie beschaamd is over zijn lichaam, zal eveneens schaamte voelen om het te geven en de neiging hebben om zich  minderwaardig te voelen. Men zal gelegenheden om zich te tonen trachten te vermijden, wat een hindernis kan worden voor het seksueel verlangen.

Belangrijkst is de gever, en de manier om zich te geven.

Moederdag is daar een sprekend bewijs van. Onze lieve kinderen hebben dan steeds iets voorbereid, en omdat ze de verrassing zo groot mogelijk willen houden, doen ze  voorbereidingen voor de ‘D-dag’ liefst zo onopvallend mogelijk. D-dag verloopt volgens een vast stramien: dat begint met het voordragen van een tekstje. Gewoonlijk is het geen literair meesterwerk, maar een vriendelijk gedichtje dat eindigt met “Mama, ik hou van jou.” Het kind brengt deze tekst eerder stuntelig, zich in alle bochten wringend, beduusd door de grotere broers die met hem spotten. Het opzeggen is weifelend, doorspekt met “’k weet niet meer”, om dan naar het einde te versnellen, zodat men er maar de helft van verstaat. Wat is er nu toch, dat de mama elke keer weer “kraakt” en met moeite haar tranen kan bedwingen? Zelfs al is ze professor literatuurwetenschappen , ze vindt het knittelversje heel mooi, mooier dan al de liefdesverklaringen uit ons rijk literair verleden bij elkaar. Het geschenk is mooi, want het wordt gegeven, al is het onhandig, door degene die ze liefheeft…

Dat geldt ook voor de seksualiteit binnen  het echtpaar. De persoon van de geliefde – naar ziel en lichaam – is een gave die we niet op de eerste plaats beschouwen volgens esthetische criteria of culturele normen, maar volgens ethische criteria: de andere is degene die we liefhebben en die we willen liefhebben; daarom raakt de gave van zijn lichaam- als geschenk ons en verheugt het  ons.

Om een herstelde seksualiteit te beleven zijn er drie criteria die we in acht moeten nemen. Ze hebben te maken met het geestesvermogen, “ de hoge bekwaamheid van de ziel”; want de geest heeft ook iets te zeggen op vlak van de gave van het lichaam. Heel wat genezingen van geremde personen komen voort uit een verandering van ingesteldheid die een andere blik op de liefde geeft.

1. Ieders opinie van de seksualiteit.

Sommige personen zien, soms onbewust, de seksualiteit een beetje als “dierlijk”. Schuine moppen hierover bedekken vaak een soort schaamtegevoel. Dit ongemak kan een reële hindernis zijn voor de gave van zichzelf. Een nieuwe blik, verlicht door de H. Geest en het Woord van God, is nodig om zich te bevrijden van die bedrieglijke gedachten. Ook in dat domein, “zal de waarheid u vrijmaken” (Joh. 8, 32).

2. De mening van de man en de vrouw over zichzelf.

Het niet aanvaarden van zichzelf en zijn lichaam als man, als vrouw, kan complexen creëren.

Nochtans, iedereen kent personen, die niet bepaald als mooi beschouwd worden, althans niet  volgens de esthetische criteria van het moment, en die toch vele harten sneller doen kloppen, simpelweg omdat ze zich goed voelen zoals ze zijn. Dat geeft, al vanaf de schoolbanken zogenaamde “knuffelberen”, niet echt mooi, maar vervaarlijke Don Juans… en kleine mollige meisjes vol charme die het hoofd op hol brengen van alle jongens in de klas…

3. De mening die ieder heeft van zijn partner.

De affectieve en seksuele relatie is het resultaat van een globale houding ten opzichte van de andere: eerbied, bewondering, vertrouwen, verstandhouding… een grondvest waarop een harmonieuze relatie zal open bloeien. De kwaliteiten van de andere beschouwen, zonder zich te focussen op de gebreken zal verandering brengen, niet alleen in het hoofd, maar ook in de gave van de lichamen.

De bekering van de blik op die drie punten, en de persoonlijke verzoeningen die ermee gepaard gaan, zullen het koppel toelaten binnen te treden in de vreugde van de zelfgave.